ارز فیات در برابر استاندارد طلا

ارز فیات چیست؟ آیا ارز دیجیتال به زودی جای پول را می‌گیرد؟ [+تاریخچه پول]

ارز فیات یکی از مفاهیم مهم در حوزه پولی و بانکی است. امروزه در کشورهای مختلف، به این اصطلاح واحد پول رایج یک کشو یا پول کاغذی می‌گویند. البته این بدین معنی نیست که سکه‌های فلزی، پول فیات نیستند!

عوامل بسیاری مانند عدم محدودیت، هزینه پایین تولید و ارزش مالی، تأثیر عمده‌ای بر روند تاریخی تغییر روش استفاده مردم از پول داشته است. محدودیت‌های فیزیکی و کمبود منابعی مانند طلا و نقره نیز نقش عمده‌ای در این تغییر دارند.

در این مقاله از پول نو قرار است تا با همدیگر معنا و مفهوم این اصطلاح را یکبار برای همیشه یاد بگیریم. اگر به این مبحث علاقه‌مندید تا آخر این مقاله من را همراهی کنید.

ارز فیات چیست؟

طبق تعریف، پول فیات نوعی ارز کاغذی است که از پشتیبانی فیزیکی مانند طلا یا نقره برخوردار نیست. یعنی پیش‌تر این پشتوانه وجود داشته ولی کم کم خود پول دارای ارزش شده. ارزش و اعتبار کامل این پول به قدرت، اعتماد و سیاست ناشر آن بستگی دارد. بنابراین، هر چه قدرت کشور صادرکننده بیشتر باشد، ارزش ارز آن نیز بالاتر است. به عنوان مثال، ارز فیات ایالات متحده، دلار آمریکا است. کشورهای دیگری هم هستند که دلار واحد پولی آن‌هاست مانند کانادا ولی ارزش دلار آمریکا با دلار کانادا یکسان نیست.

ارز fiat برخی از کشورها مانند چین یوان (رنمینبی) است که با نشانه ￥نشان داده می‌شود. علیرغم قدرت اقتصادی و سیاسی بسیار بالا، این ارز در برابر دلار، یورو یا پوند انگلیس ارزش پایینی دارد. دلیل اصلی این امر سیاست اقتصادی و پولی چین است. چینی‌ها با پایین نگه داشتن ارزش یوان نسبت به ارزهای جهانی سعی در جذب سرمایه گذاران بین المللی دارند.

با تضعیف کشور یا بحران اقتصادی یا جنگ، واحد پولی آن کشور کاهش می‌یابد و سقوط می‌کند. نمونه بارز سقوط ارز fiat در کشورها به دلیل بحران اقتصادی، ونزوئلا است. این کشور پس از درگذشت رهبر خود یعنی چاوز، دچار سقوطی شدیدتر از پیش شد به طوری که برای خرید یک قلم کالا در سوپرمارکت، مردم حجم زیادی از اسکناس می‌پرداختند که دیگر شمارش نمی‌شد بلکه وزن می‌شد!

یا مثلا کشور ترکیه پس از شکیت اقتصادی شدیدی که تجربه کرد، صفرهای پول ملی خود را کاهش داد تا محاسبه آن ساده‌تر باشد. البته ترکیه رشد اقتصادی‌ای تجربه کرد که توانست تا حدی این کاهش ارزش پول را جبران کند.

ارز فیات به بانک‌های مرکزی هر کشور اجازه می‌دهد تا بر بازار ملی آن کشور تسلط داشته باشند. زیرا کنترل میزان چاپ در دست مسئولان بانک مرکزی است.

یکی از معایب اصلی ارزهای سنتی در مقابل ارزهای دیجیتال این است که برای پوشش کسری بودجه، دولت‌ها می‌توانند مقادیر زیادی از این ارزها را چاپ کنند که منجر به تورم زیاد می‌شود.

ارز فیات چطور به وجود آمد؟

هزاران سال پیش مردم بومی هر منطقه برای تبادل کالا از روش پایاپای یا کالا به کالا استفاده می‌کردند. مثلا یک راس گوسفند معادل ۱۰ کیسه گندم معامله می‌شد. در طی زمان این نوع معامله دچار مشکل شد چون نمی‌شد تعیین کرد که حالا یک ران گوسفند چند کیسه گندم می‌شود!

به مرور راه‌های دیگری جایگزین شد و کار به فلزات گرانبها رسید چون قابل تقسیم بودند. این تقسیم شدن منجر به ضرب سکه شد. سکه‌های طلا ارزش بیشتر و سکه‌های نقره و برنز و آلیاژهای دیگر ارزش کمتر داشتند. به این ترتیب می‌شد خریدهای خرد را هم انجام داد.

بعد از مدتی برای جلوگیری از تقلب و خالص نگه داشتن فلزات سکه‌ها، حاکمان وظیفه مهر کردن و ضرب کردن سکه‌ها را به عهده گرفتند تا اعتبار آن‌ها را تضمین کنند. به این صورت سکه‌های ضرب شده با نقش پادشاهان به وجود آمدند.

نقش داریوش هخامنشی روی سکه طلا. به این سکه‌ها «داریک» می‌گفتند

این روند ادامه داشت تا جایی که حجم معاملات زیاد شد و عملا حمل و نقل و انتقال سکه‌ها ناممکن بود علاوه بر این، دزدی و به سرقت بردن طلای تاجران به دست راهزنان رایج شده بود و کار را برای تجارت سخت می‌کرد.

این شد که چک و اسکناس به وجود آمد و نشان دهنده مقدار طلایی بود که یک تاجر با خود دارد. بانک هم به همین طریق به وجود آمد. تاجران طلای خود را به شخصی بانفوذ می‌سپردند و او روی برگه‌ یا پوست امضا می‌کرد و می‌نوشت که فلان شخص این مقدار طلا پیش من دارد و معامله انجام می‌شد.

چین را می‌توان خاستگاه اولین ارز فیات کاغذی در نظر گرفت. در سلسله تانگ پادشاهان تصمیم گرفتند به جای طلا، نقره یا برنز از پول کاغذی استفاده کنند.

اما استفاده از این نوع ارز در کشورهای غربی از قرن هجدهم آغاز شد. کشورهای غربی، به ویژه در طول جنگ، از ارزهای فیات برای محافظت از ذخایر طلا و نقره خود استفاده کردند.

ارز فیات چگونه کار می‌کند؟

پس از تغییر و تحولاتی که برای شکل پول به وجود آمد، دیگر کم کم اعتبار خود آن فرد جایگزین طلا می‌شد و خود آن برگه یا چک ارزشمند شد. یعنی آن امضای پای برگه بود که ارزش داشت. مثل پول‌های کاغذی ما که امضای رئیس بانک مرکزی نشان‌دهنده اعتبار آن است. پس این گونه شد که دیگر هیچ کالای فیزیکی از این مدل پول پشتیبانی نمی‌کند. این پول بسته به منطقه جغرافیایی شناخته شده، قدرت خرید و ارزش ایجاد می‌کند. بنابراین با کمک پول فیات می‌توان هر محصولی را خریداری کرد.

یکی از اولین استفاده‌های ثبت شده از پول کاغذی در چین در حدود سال ۸۰۰ پس از میلاد بوده است، اگرچه چینی‌ها در اواسط قرن پانزدهم این قالب را کنار گذاشتند. تصویر بالا مربوط به اسکناس کوان چینی است که قدیمی ترین اسکناس شناخته شده در حدود سال ۱۳۸۰ میلادی است.

با استفاده از ارز fiat، قدرت خرید مردم ذخیره می‌شود. آن‌ها محدود به خرید و فروش کالا نخواهند بود. پرداخت حقوق نیز با استفاده از ارزهای فیات آسان است. الان با وجود بانکداری الکترونیکی مبادله ارز کاغذی کمتر شده است ولی پول‌های دیجیتالی هم ارز فیات به حساب می‌آیند.

سیستم کار ارزهای فیات متمرکز است. یعنی یک دستگاه یا سازمان خاص متولی چاپ پول و متعادل نگه داشتن ارزش آن است. بانک و سازمان‌های مالی متمرکز هستند و دولت‌ها آن‌ها را اداره می‌کنند. قانون‌های مربوط به وام، تسهیلات، چک، پرداخت‌ها، سودها و… همگی از سمت قدرت‌های مرکزی هر کشور تعیین می‌شود.

ارزش پول فیات به سیاست پولی، نرخ بهره و عملکرد کشور بستگی دارد

ارزش پول فیات به سیاست پولی، نرخ بهره و عملکرد کشور بستگی دارد. در کشورهایی که از نظر سیاسی یا اقتصادی ناپایدار هستند، تورم بالاتر خواهد بود. طبیعتا در این صورت ارزش پول فیات کاهش می‌یابد و قیمت کالاها و خدمات افزایش می‌یابد. در نتیجه قدرت خرید رو به کاهش خواهد شد و مردم تحت فشار اقتصادی مضاعفی قرار خواهند گرفت.

به طور کلی این ارز برای تامین قدرت خرید و اطمینان اکثریت مردم برای تامین کالاهای مورد نیاز به خوبی عمل می‌کنند. دولت نیز باید با استفاده از سیاست‌های صحیح اقتصادی برای حفظ و حتی افزایش ارزش پول ذکر شده، قدرت خرید مردم را افزایش دهد.

برخی از ارزهای فیات کشورهای جهان

ارزهای فیات مختلفی وجود دارد و در ادامه مقاله چند ارز مختلف رایج در کشورهای جهان را برای شما لیست می‌کنیم:

نام کشور	واحد پولی
آمریکا	دلار
انگلیس	پوند
ین	ژاپن
یوان	چین
یورو	اتحادیه اروپا
دینار	کویت
ریال	عمان
فرانک	سوئیس
درهم	امارات متحده عربی
روپیه	هند
روبل	روسیه

مزایای ارز فیات

مهم‌ترین ویژگی پول فیات ثبات قیمت آن است. عکس این موضوع در مورد طلا، مس و نقره صادق است. استفاده از ارزهای فیات در قرن بیستم در سراسر جهان رواج یافت. زیرا استفاده از این سیستم بیشتر از استفاده از ارزهای کالایی و سکه توجیه اقتصادی داشت.

مزیت دیگر استفاده از پول فیات این است که به دولت‌ها اجازه می‌دهد تا با کنترل میزان چاپ پول، کنترل کامل سیستم مالی و بانکی کشور را در دست بگیرند. به عنوان مثال استفاده از این سیستم به کاهش خسارات وارده به ایالات متحده در جریان بحران مالی جهانی سال ۲۰۰۸ کمک کرد.

کار با ارز فیات برای مردم ساده‌تر است و امکان خطا و اشتباه در جابه‌جایی آن کم است. شناخته شده است و مردم سال‌هاست که با آن کار می‌کنند در صورتی که ارزهای دیجیتال جدید و ناشناخته‌اند و هنوز بسیار مردم به آن اعتماد ندارند.

ارز فیات کشورهای مختلف جهان

معایب ارز فیات

هیچ محدودیتی برای ارز فیات وجود ندارد، بنابراین می‌توان آن را در اندازه میلیون‌ها یا میلیاردها نسخه در روز چاپ کرد. این می‌تواند عامل کاهش ارزش پول فیات باشد. این در حالی است که استفاده از فلزات گرانبها مانند طلا و نقره چنین عیبی ندارند چون مقدار آن‌ها در جهان ثابت و عرضه آن‌ها محدود است.

از طرفی ارزهای فیات به راحتی قابل جعل کردن هستند. امروزه از روش‌های مختلفی برای هوشمندسازی اسکناس‌ها وعدم کپی برداری استفاده می‌شود. البته استفاده از این روش‌ها هزینه چاپ پول را نیز به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد. یکی دیگر از معایب این مدل پولی این است که با تغییر سیستم‌های حکومتی آن کشورها می‌توان آن را به کلی تغییر داد.

تفاوت بین ارز دیجیتال و ارز فیات؛ آیا چیزی به نام ارز دیجیتال فیات وجود دارد؟

پول فیات و ارز دیجیتال مفاهیمی کاملا مستقل هستند. بنابراین، اصطلاح ارز دیجیتال فیات کاملا بی‌معنی است. ارز دیجیتال شکل جدیدی از سرمایه مالی است که می‌تواند جایگزین ارزهای موجود در سال‌های آینده شود. اما مشکلاتی در این راه وجود دارد. زیرا عوض شدن جای ارزهای فیات با ارزهای دیجیتال مستلزم پذیرش جهانی و اجماع اکثر مردم در سراسر جهان و همچنین شرکت‌های بزرگ و کوچک است.

البته ارز دیجیتال ترجمه خوبی برای کریپتو کارنسی نیست چون ارز فیات می‌تواند شکل دیجیتالی به خود بگیرد. پیش‌تر هم به این اشاره کردیم که با موبایل و هابربانک‌ها ما پول جابه‌جا می‌کنیم بدون اینکه پای هیچ سکه و اسکناسی در میان باشد! پس این پول می‌تواند شکل دیجیتال داشته باشد. ولی این با مفهوم ارز دیجیتال یا رمز ارز متفاوت است.

تفاوت بین ارز دیجیتال و ارز فیات

۱. ارزهای فیات ارزش خود را از دولت صادرکننده به دست می‌آورند، در حالی که ارزهای دیجیتال ارزش خود را مستقیماً از بلاک چین و سرمایه گذاران به دست می‌آورند. بنابراین، ارزهای دیجیتال می‌توانند قوی‌تر عمل کنند در صورتی که پشتوانه فکری و اقتصادی قوی‌ای داشته باشند.

۲. ارزهای فیات توسط بانک‌های مرکزی و موسسات سطح بالا در هر کشور نظارت می‌شوند. در صورتی که بلاک چین‌ها توسط پروتکل‌های خاص، همکاری کاربران و رای گیری اداره می‌شوند.

۳. تفاوت دیگری نیز بین این دو ارز در تقسیم آن‌ها وجود دارد. ارز فیات واسطه‌های گوناگونی دارد. در حالی که ارزهای دیجیتال مبتنی بر شبکه‌های غیرمتمرکز هستند که امکان تراکنش‌های ناشناس با ساختاری خاص را فراهم می‌کند. (درباره استیبل کوین stablecoin بخوانید: ارز فیات در برابر استاندارد طلا استیبل کوین چیست؟)

۴. ارزهای فیات به نوعی استیبل کوین به حساب می‌آیند چون ارزش‌ آن‌ها همواره ثابت است. یک اسکناس ۱۰۰۰ تومنی همیشه ۱۰۰۰ تومان است (ارزش آن نسبت به بقیه ارزها تغییر می‌کند ولی خودش همیشه ۱۰۰۰ تومان می‌ماند) ولی ارزهای دیجیتالی که استیبل کوین نیستند مانند بیت کوین و اتریوم، نوسان قیمت دارند و برای همین می‌توانند به عنوان ذخیره ارزش عمل کنند.

سخن آخر با خوانندگان

در دنیای امروز، تمایل به تجارت سریع، ایمن و بدون احراز هویت در حال افزایش است. استفاده از ارزهای فیات، کارت‌های اعتباری، پرداخت‌های موبایلی و حتی سیستم‌های سریع بانکی بین المللی پاسخگوی این نیاز نیست. اما ارز دیجیتال، به طور ناشناس بستری را برای ایجاد سرعت فوق‌العاده برای انجام چنین تراکنش‌هایی فراهم می‌کند.

با توجه به این نیازها و همچنین محدودیت‌های ارزهای فیات، پول آینده ارز دیجیتال خواهد بود. امروزه ارز دیجیتال پیشرفته‌ترین و خلاقانه‌ترین راه برای پوشش نیازها و نگرانی‌های شماست. بنابراین انتظار می‌رود در آینده نزدیک استفاده از ارزهای فیات کاهش یابد.

پس بهتر است هر چه زودتر دست به کار شوید و با مطالعه و آموزش دیدن درباره ارزهای دیجیتال و نحوه خرید و فروش آن‌ها قدم جدیدی به سوی آینده بردارید. ما در بلاگ پول نو به شما کمک می‌کنیم تا به صورت رایگان آموزش ببینید و بعد از آموزش دیدن در صرافی پول نو سرمایه گذاری را شروع کنید 🙂

مقایسه پول فیات و ارز دیجیتال

مقایسه پول فیات و ارز دیجیتال در این مقاله سوال‌های زیادی را پاسخ خواهد داد . تغییر سیستم های مالی دنیا در گذر زمان و ظهور ارزهای دیجیتال ، چالش های جدیدی در برابر علاقه مندان به دنیای سنتی و مدرنیسم قرار داده است .

پول فیات

پول فیات نوعی از ارز است که توسط دولت ها صادر و توسط مقامات پولی و بانکی آن کشور مثل بانک مرکزی تنظیم ، چاپ و یا ضرب می گردد . ارز فیات همان پولی است که مردم به صورت روزمره از آن استفاده می کنند .

ارزش پول فیات به دلیل اینکه مانند گذشته پشتوانه ای مانند طلا یا نقره ندارد ، دولتی است که آنرا صادر کرده است . همچنین ارزش آن به باور ، اعتبار ، پذیرش در استفاده در تراکنش های دو طرف ، حمایت دولت و …. است . ارزش پول فیات از ارتباط بین عرضه و تقاضا و ثبات دولت نیز حاصل می گردد .

بیشتر ارزهای کاغذی دنیا مانند : دلار آمریکا ، یورو در اروپا و دیگر ارزهای مهم پول فیات هستند .

ارز فیات می تواند به صورت کاغذی و اسکناس ، به صورت الکترونیکی ، پی پال ، کارت های اعتباری و … باشد .

فیات یک لغت لاتین و به معنی حکم ” باید بشود ” ، ” بگذار بشود ” است .

تاریخچه ارز فیات

در کشور چین حدود قرن یازدهم میلادی و در زمان سیچوآن ، برای اولین بار ، به جهت خرید ابریشم ، نقره و طلا ، تصمیم به چاپ پول کاغذی گرفته شد .

همچنین پس از آن در حوالی قرن سیزدهم و در زمان یکی از نوادگان چنگیز به نام کوبلای خان بود که ارز فیات در سرزمین های تحت سلطه وی شروع به کار کرد . هرچند برخی مورخان معتقند هزینه بالای راه اندازی این سیستم و تورم ناشی از آن باعث سقوط سلطنت کوبلای خان شد .

در قرن هفدهم نیز اروپائیان به این امر روی آوردند . کشورهایی مانند اسپانیا ، هلند و سوئد از ارز فیات استفاده می کردند . عدم موفقیت سوئد در این امر باعث شد درنهایت سیستم مالی این کشور به استاندارد نقره روی گردان شود .

در قرن های 18 و 19 فرانسه و تمام مستعمرات آن و کشورهای آمریکای شمالی به تدریج شروع به استفاده از این سیستم پولی نمودند .

مدتی بعد و در قرن بیستم ، تا سال 1933 ایالات متحده آمریکا مجدد به سمت پول کالایی رفتند . در این سال دولت مبادله پول های کاغذی را با سایر کالاها و طلا متوقف کرد . و نهایتا در سال 1971 رئیس جمهور ایالات متحده “ریچارد نیکسون” پول فیات را رسما جایگزین استاندارد طلا نمود . پس از این تصمیم بود که استاندارد طلا در تمام کشورهای دنیا متوقف شد و ارز فیات جایگزین سیستم پولی سنتی گذشته گردید .

مزایای استفاده از ارز فیات

معایب استفاده از ارز فیات

ارز دیجیتال ، رمز ارز

رمزارز یا ارز دیجیتال : (Cryptocurrency) یکی از مدل های ارز مجازی است که از تکنولژی رمزنگاری در ساخت و طراحی آن استفاده شده و معمولاً به صورت نامتمرکز اداره می‌شود.

رمزارز (یا رمزپول، یا ارز رمزپایه) نوعی پول دیجیتال است . در آن تولید تأیید اصالت تراکنش ها با استفاده از الگوریتم‌های رمزگذاری کنترل می گردد . و معمولاً به‌ صورت نامتمرکز (بدون وابستگی به یک بانک مرکزی) به انجام کار می پردازند . با توجه به تعریف های زیادی که در مورد رمزارزها به وجود آمده این عبارت از نظر حقوقی دقت کافی ندارد .

به دلیل کنترل نامتمرکز ، رمزارزها معمولا مقابل سیستم بانکداری قرار می گیرند . این نامتمرکز بودن در رمزارزها از طریق تکنولژی بلاک چین امکان پذیر شده که خود آن نوعی از دفتر کل توزیع شده است .

اولین کریپتوکارنسی نامتمرکز بیت کوین نام دارد که در سال 2009 توسط ساتوشی ناکاموتو ایجاد و عرضه گردید .

تعریف رمزارز در واژه نامه مریم وبستر :

«هرگونه ارزی که تنها به صورت دیجیتالی وجود دارد . معمولاً صادرکننده یا تنظیم کننده مرکزی ندارد . اما از سامانه توزیع شده برای ذخیره تراکنش‌ها و ارز فیات در برابر استاندارد طلا مدیریت انتشار واحدهای جدید استفاده می‌کند و برای ممانعت از جعل و تراکنش‌های متقلبانه بر رمزنگاری تکیه دارد»

تعریف رمزارز در واژه نامه آکسفورد :

هر گونه سامانه پول الکترونیکی که برای خرید و فروش آنلاین استفاده می‌شود و نیازی به بانک مرکزی نداشته باشد .

مقایسه پول فیات و ارز دیجیتال

پول فیات و مرز ارز روشهایی برای پراخت هستند اما بایکدیگر تفاوتهایی نیز دارند . برخی از تفاوتهای ارزفیات و رمزارز به شرح زیر است .

قانونی بودن

اولین موضوع در مقایسه ارز فیات و رمزارز شکل قانونی بودن آنها می باشد . دولت‌ها ارزهای فیاتی را صادر می‌کنند که توسط بانک مرکزی آن کشور تنظیم گردیده باشد . پول فیات مانند یک مناقصه قانونی است که در بیشتر اوقات به ‌عنوان روش رسمی برای انجام تراکنش‌ها تلقی می‌شوند. دولت‌ها عرضه پول فیات را کنترل می‌کنند و با کنترل سیاست‌های توزیع، ارزش آن‌ها را در زمان‌های مختلف تغییر می‌دهند.

از سوی دیگر رمزارزها اساساً دارایی‌های دیجیتال هستند . به‌عنوان روش تبادلی استفاده می‌شوند که دولت هیچ کنترلی بر روی آن ندارد. خصوصیت غیرمتمرکز بودن آن بدین معنی است که هیچ مقام مرکزی بر روی ارزش آن کنترل و اثر ندارد. برخی از کشورها رمزارزها را ممنوع کرده‌اند . دلیل نگرانی دولتها آن است که از آن‌ها برای فعالیت‌های غیرقانونی مثل تروریسم و پول‌شویی استفاده گردد .

ماهیت فیزیکی

رمزارزها به دلیل اینکه به‌صورت آنلاین و مجازی کار می‌کنند، به شکل فیزیکی قابل لمس نیستند. در عوض ارزهای فیات دارای جنبه فیزیکی هستند و به شکل سکه و اسکناس موجود هستند تا به شکل فیزیکی قابل حس کردن باشند. جنبه فیزیکی پول فیات در حال حاضر چالش‌های بسیاری را با خود به همراه دارد و جابه‌جایی این مقدار عظیم از پول نیز سخت خواهد بود .

جنبه تبادل

مورد کلیدی بعدی در مقایسه ارز فیات و رمزارز این است که رمزارزها به شکل دیجیتالی موجود هستند و توسط کامپیوترها ایجاد می‌شوند و به شکل قطعه کدی خصوصی عمل می‌ نمایند . روش تبادل آن‌ها نیز کاملاً دیجیتال است. در مقابل، پول فیات می‌تواند هم به شکل دیجیتال و هم به شکل فیزیکی مورد استفاده قرار بگیرد. سرویس‌های پرداخت الکترونیک به افراد اجازه انتقال پول فیات را به‌ صورت دیجیتال می‌دهد. همچنین افراد می‌توانند با یکدیگر از این طریق تعامل کنند و پول را به صورت فیزیکی جابه‌جا کنند.

عرضه

یک تفاوت اصلی دیگر در مقایسه ارز فیات و رمزارز در نحوه عرضه است. پول فیات دارای عرضه نامحدود ارز فیات در برابر استاندارد طلا است و این مسئله به این معنی است که مقامات مرکزی هیچ محدودیتی برای تولید پول ندارند. اکثر رمزارزها در عرضه ظرفیتی مشخص دارند و این یعنی مجموعه‌ای مشخص از کوین‌ها برای عرضه وجود دارد. برای مثال، کل تعداد بیت‌کوین‌هایی که عرضه خواهد شد ۲۱ میلیون است. با پول فیات، غیرممکن است که بتوان مقدار پول در گردش را در هر بازه زمانی مشخص کرد ولی با رمزارزها، چنین کاری ممکن است.

ذخیره‌سازی

مجازی بودن رمزارزها به این معنی است که آن‌ها به ‌صورت آنلاین در دسترس هستند. بدین ترتیب در کیف‌پول‌های دیجیتال ذخیره می‌شوند که عموماً با نام کیف‌پول رمزارز شناخته می‌شوند. در حالی ‌که اکثر کیف‌پول‌های دیجیتال مدعی هستند که ذخیره‌سازی امنی ارائه می‌کنند، ولی برخی از آن‌ها هک شده‌اند و باعث شده است افراد دارایی‌های بسیاری را از دست بدهند.

از سوی دیگر تنوع پول فیات به این معنی است که آن را می‌توان به اشکال مختلف ذخیره کرد. برای مثال، فراهم‌کنندگان سرویس‌های پرداخت‌ مثل پی‌پال، به افراد اجازه ذخیره پول فیات به شکل دیجیتال را نیز می‌دهد. بانک‌ها نیز مسئول مراقبت از ارزهای فیزیکی هستند. رمزارزها و پول‌های فیات با ویژگی‌هایی همراه هستند که باعث می‌شود بدون در نظر گرفتن صلاحیت آن‌ها، به آن‌ها به شکل وسیله‌ای برای سواستفاده دولت‌ها نگاه نشود. با این ‌حال، معایبی نیز دارند و در سراسر دنیا مناقشاتی در مورد کاربرد هر یک از این ارزها وجود دارد.

سخن آخر

در مقایسه پول فیات و ارز دیجیتال ارز فیات در برابر استاندارد طلا می توان گفت : هرچند ارزهای دیجیتال در چند سال اخیر جایگاه مناسبی در اقتصاد جهانی پیدا نموده اند ، اما هنوز هم ارز فیات رایج‌ترین سیستم مالی در دنیاست. دلار، پوند و یورو با توجه به کشورهای چاپ کننده‌ی آن‌ها که همگی اقتصادهای قدرتمندی دارند . هنوز مهم‌ترین رکن فعالیت‌های اقتصادی در گوشه و کنار دنیا هستند. این ارزها هرچند تاریخچه سفیدی ندارند و مشکلات فراوانی تا به اینجا برای کشورهای مختلف و اقتصاد آن‌ها ایجاد کرده‌اند، اما هنوز هم پذیرش عمومی بیشتری نسبت به ارزهای دیجیتال در دنیا وجود دارد .

با این وجود به نظر می رسد زمان زیادی لازم است تا مردم دنیا به جای پولهای فعلی قابل لمس ، پولهایی را که به صورت یک کد نوشتاری تولید می گردند را بپذیرند . به هر حال همچنان آینده هر دوی این نظامهای مالی در پرده ای از ابهام قرار دارد و آینده مشخص خواهد کرد کفه ترازو در سالهای بعد به سمت کدامیک سنگین تر شده و توانایی تسخیر بازار های مالی را بدست می آورند .

استاندارد طلا چیست؟

استاندارد طلا چیست؟

استاندارد طلا نوعی پولی ثابت که تحت آن ارز دولت نیز ثابت می شود و ممکن است آزادانه به طلا تبدیل شود. همچنین می تواند به یک سیستم پولی رقابت آزاد اشاره کرد

که در آن طلا در بانک به عنوان ارز معامله می شود، یا معیار تجارت بین المللی ، که در آن برخی یا همه کشورها نرخ ارز خود را بر اساس ارزش برابری نسبی طلا بین ارزهای

جداگانه تعیین می کنند.

نکات کلیدی:

• استاندارد طلا یک سیستم پولی است که با ارزش طلای فیزیکی پشتیبانی می شود.
• سکه های طلا و همچنین اسکناس های کاغذی که توسط طلا پشتیبانی می شوند یا می توانند برای طلا بازخرید شوند ، به عنوان ارز تحت همین سیستم استفاده می شوند.
• استاندارد طلا در سراسر تمدن بشر محبوب بود ، اغلب بخشی از یک سیستم دو فلزی است که از ارز فیات در برابر استاندارد طلا نقره نیز استفاده می شود.
• اکثر اقتصادهای جهان از سال ۱۹۳۰ استاندارد طلا را کنار گذاشته اند و اکنون رژیم های ارزی فیات شناور آزاد دارند.

استاندارد طلا چگونه کار می کند

استاندارد طلا یک سیستم پولی است که ارز یا پول کاغذی یک کشور دارای مقداری مستقیم با طلا است. با استاندارد طلا ، کشورها توافق کردند پول کاغذی را به مقدار

مشخصی از طلا تبدیل کنند. کشوری که از استاندارد طلا استفاده می کند برای طلا قیمت ثابتی تعیین کرده و طلا را با این قیمت خریداری و می فروشد. از آن برای تعیین

ارزش ارز استفاده می شود. به عنوان مثال ، اگر ایالات متحده قیمت هر اونس طلا را ۵۰۰ دلار تعیین کند ، ارزش دلار ۱/۵۰۰ اونس طلا خواهد بود.

برخی از استانداردهای طلا فقط به گردش واقعی سکه ها و شمش های طلا ، یا شمش های فلزی متکی هستند ، اما برخی دیگر ارزهای کالایی یا کاغذی را مجاز می دانند.

سیستم های تاریخی اخیر فقط توانایی تبدیل پول ملی به طلا را دارند و در نتیجه توانایی تورم بانک ها یا دولت ها را محدود می کنند.

چرا طلا؟

بیشتر طرفداران پول ، طلا را به دلیل ویژگی های ذاتی آن به عنوان وسیله مبادله انتخاب می کنند. طلا کاربردهای غیرپولی دارد ، به ویژه در جواهرات ، الکترونیک و دندانپزشکی ،

بنابراین باید همیشه حداقل سطح واقعی تقاضا را حفظ کند. برخلاف الماس ، بدون از دست دادن ارزش کاملاً و به طور مساوی قابل تقسیم است و با گذشت زمان خراب نمی شود.

جعل و تقلب کاملاً غیرممکن است و دارایی ثابتی نیز دارد – مقدار زیادی طلا در کره زمین وجود دارد و تورم محدود به سرعت استخراج است.

مزایا و معایب استاندارد طلا:

استفاده از استاندارد طلا مزایای زیادی از جمله ثبات قیمت دارد. این یک مزیت بلند مدت است که تورم قیمت ها را با گسترش عرضه پول برای دولت ها کنترل می کند.

تورم نادر است و ابر تورم اتفاق نمی افتد زیرا حجم پول تنها در صورت افزایش عرضه ذخایر طلا رشد می کند. به همین ترتیب ، استاندارد طلا می تواند نرخ های ثابت

بین المللی را بین کشورهایی که شرکت می کنند فراهم کند و همچنین می تواند عدم اطمینان در تجارت بین الملل را کاهش دهد.

اما ممکن است باعث عدم تعادل بین کشورهایی شود که از استاندارد طلا استفاده می کنند. ممكن است كشورهاي توليد كننده طلا ارز فیات در برابر استاندارد طلا در مقايسه با كشورهايي كه اين

فلز گرانبها را توليد نمي كنند ، ذخاير خود را افزايش دهند. به گفته برخی از اقتصاددانان ، استاندارد طلا همچنین ممکن است از کاهش رکود اقتصادی جلوگیری کند زیرا

مانع توانایی دولت در افزایش عرضه پول می شود – ابزاری که بسیاری از بانک های مرکزی برای کمک به رشد اقتصادی دارند.

تاریخچه مختصر از استاندارد طلا:

حدود ۷۰۰ سال قبل از میلاد ، طلا برای اولین بار به شکل سکه ساخته شد و این نوع ساخت قابلیت استفاده از آن را به عنوان یک واحد پولی افزایش داد. قبل از این ،

هنگام تنظیم معاملات ، طلا باید توزین و از نظر خلوص بررسی می شد.

سکه های طلا یک راه حل کامل نبودند ، زیرا یک روال معمول برای قرن های بعدی ، بنابراین برای جمع آوری طلا کافی بود آن را به شمش تبدیل کرد. در سال ۱۶۹۶ ،

Great Recoinage در انگلیس یک فناوری را تولید کرد که تولید سکه را به صورت خودکار انجام می داد و برش را پایان می داد.

قانون اساسی ایالات متحده در سال ۱۷۸۹ تنها حق سکه و قدرت تنظیم ارزش آن را به کنگره داد. ایجاد یک پول ملی متحد ، امکان استاندارد سازی یک سیستم پولی

را فراهم کرد که تا آن زمان شامل سکه های خارجی در گردش ، بیشتر برای نقره بود. با وجود نقره در فراوانی بیشتر نسبت به طلا ، یک استاندارد دو فلزی در سال ۱۷۹۲

به تصویب رسید. در حالی که نسبت برابری نقره به طلا با رسمیت متوسط ​​۱۵تا ۱ برابر به طور دقیق نسبت بازار را در آن زمان منعکس می کند ، پس از ۱۷۹۳ ارزش نقره

به طور مداوم کاهش یافته ، مطابق قانون گرشام ،ارزش طلا نقره را از گردش خارج کرده است.

به اصطلاح “دوران استاندارد طلای کلاسیک” از سال ۱۸۱۹ در انگلیس آغاز شد و به فرانسه ، آلمان ، سوئیس ، بلژیک و ایالات متحده گسترش یافت. هر دولتی پول ملی

خود را به یک وزن ثابت در طلا گره زد. به عنوان مثال ، تا سال ۱۸۷۹ ، دلار آمریکا با هر اونس ۲۰٫۶۷ دلار قابل تبدیل به طلا بود. این نرخ برابری برای تعیین قیمت معاملات

بین المللی مورد استفاده قرار گرفت. بعداً کشورهای دیگر نیز برای دستیابی به بازارهای تجاری غرب به این کشور پیوستند.

وقفه های زیادی در ایجاد استاندارد طلا به خصوص در زمان جنگ وجود داشت و بسیاری از کشورها استانداردهای دو فلزی (طلا و نقره) را آزمایش کردند. دولتها غالباً بیش

از میزان ذخیره طلای خود هزینه می کردند و تعلیق استانداردهای ملی طلا بسیار معمول بود. علاوه بر این ، دولت ها تلاش کردند تا رابطه صحیح بین ارزهای ملی و طلا را

بدون ایجاد تحریف ایجاد کنند.

تا زمانی که دولت ها یا بانک های مرکزی امتیازات انحصاری در عرضه ارزهای ملی را حفظ می کردند ، استاندارد طلا محدودیت بی اثر یا ناسازگار در سیاست های مالی ثابت می کرد.

استاندارد طلا در طول قرن ۲۰ به آرامی از بین رفت. در ایالات متحده در سال ۱۹۳۳ دوباره تولید آن آغاز شد ، زمانی که فرانکلین دلانو روزولت دستور اجرایی را به جرم داشتن

خصوصی طلای پولی امضا کرد.

پس از جنگ جهانی دوم ، توافق برتون وودز ، کشورهای متفقین را مجبور کرد دلار آمریکا را به عنوان ذخیره به جای طلا بپذیرند و دولت ایالات متحده متعهد شد که به اندازه

کافی طلا را برای پس گرفتن دلارهای خود نگه دارد. در سال ۱۹۷۱ ، دولت نیکسون تبدیل دلار آمریکا به طلا را خاتمه داد و یک رژیم ارزی فیات ایجاد کرد.

استاندارد طلا در مقابل فیات

همانطور که از نام آن پیداست ، اصطلاح استاندارد طلا به یک سیستم پولی گفته می شود که در آن ارزش پول بر اساس طلا باشد. در مقابل ، یک سیستم فیات یک سیستم

پولی است که در آن ارزش ارز بر اساس هیچ کالای فیزیکی نیست بلکه در عوض مجاز به نوسان پویا در برابر ارزهای دیگر در بازارهای ارز است. اصطلاح “فیات” از لاتین “fieri”

گرفته شده است ، به معنای یک عمل یا حکم خودسرانه. با توجه به این ریشه شناسی ، در نهایت ارزش ارزهای فیات مبتنی بر این واقعیت است که آنها با حکم دولت به عنوان پول

قانونی تعریف می شوند.

در دهه های قبل از جنگ جهانی اول ، تجارت بین المللی بر اساس آنچه به عنوان استاندارد طلا کلاسیک شناخته می شد ، انجام می شد. در این سیستم تجارت بین ملت ها

با استفاده از طلای فیزیکی حل و فصل می شد. کشورهایی که مازاد تجاری دارند طلا را به عنوان پرداختی برای صادرات خود جمع کردند. برعکس ، کشورهایی که کسری تجاری داشتند ،

ذخایر طلای خود را کاهش می دادند ، زیرا طلا به عنوان پرداخت واردات از این کشورها خارج می شد.

درباره استاندارد طلا:

طلا یک عنصر شیمیایی با نماد Au (از لاتین: aurum) و شماره اتمی ۷۹ است ، و آن را به یکی از عناصر عدد اتمی بالاتر تبدیل می کند که به طور طبیعی ساخته می شود.

به شکل خالص ، فلزی روشن ، کمی زرد مایل به قرمز ، متراکم ، نرم ، انعطاف پذیر و شکل پذیر است. از نظر شیمیایی ، طلا یک فلز انتقالی و عنصر گروه ۱۱ است.

طلا یکی از عناصر شیمیایی کم واکنش است و در شرایط استاندارد جامد است. طلا غالباً به شکل اولیه (بومی) آزاد ، به صورت ناگت یا دانه ، در سنگ ، در رگ و در رسوبات آبرفتی

تشکیل می شود. در یک سری محلول جامد با عنصر بومی نقره (به عنوان الکتروم) و همچنین به طور طبیعی با مس و پالادیوم آلیاژ می شود. کمتر معمولاً در مواد معدنی به صورت

ترکیبات طلا ، غالباً با تلوریم (تلوریدهای طلا) وجود دارد.در صورت تحقیقات بیشتر درباره طلا و انواع آن می توانید به سایت تابستان گالری بروید و با کارشناسان طلا ارتباط برقرار کنید.

ارز فیات چیست ؟ هرآنچه باید در مورد پول‌های فیات بدانید

همه ما در روز برای خریدوفروش کالاهای مختلف از پول‌های کاغذی یا کارت‌های بانکی استفاده می‌کنیم. اما برای کمتر کسی از ما این سوال پیش می‌آید که منشا این پول‌ها کجاست؟ درکی که شما از ارزهای فیات و انواع آن دارید (منظور همین پول‌هایی است که در طول روز از آن‌ها استفاده می‌کنیم)، می‌تواند در درک درست از پدیده‌های اقتصادی مانند تورم نیز کارساز باشد. به همین دلیل ما در این مقاله قصد داریم تا به این سوال پاسخ دهیم که منظور از ارز فیات چیست و تفاوت ارز دیجیتال و فیات کدامند؛ با ما همراه باشید.

با خرید سرور مجازی بورس ایران ،‌ برنده‌ی معاملات بورسی خود باشید و درست در لحظه‌ی طلایی با بیشترین سرعت ممکن به خرید و فروش سهام خود بپردازید.

ارز فیات چیست ؟

اصطلاح پول فیات برای توصیف ارزهایی استفاده می‌شود که توسط دولت صادرکننده آن حمایت می‌شوند. این نوع پول‌ها بدون پشتوانه‌اند؛ یعنی به ارزش یک کالای فیزیکی مانند طلا یا نقره وابسته نیستند. در واقع آن‌ها ارزش خود را از طریق اعتماد عمومی به ناشران به دست می‌آورند.

در میان عموم مردم، همچنان این باور وجود دارد که پول‌های ملی پشتوانه‌ای از طلا یا دیگر فلزات ارزشمند دارند. اما این باور کاملاً اشتباه است. امروزه اکثر ارزهای موجود در جهان، پول فیات هستند. تا اواخر قرن بیستم، پول‌ها پشتوانه‌ای مثل طلا یا نقره داشتند. برای مثال اگر ۱۰۰۰ واحد از یک ارز در اختیار مردم قرار می‌گرفت، به همان اندازه طلا در بانک نگه‌داری می‌شد تا پشتوانه‌ای برای آن پول باشد. اوایل قرن بیستم، نظام استاندارد طلا، دولت‌ها را با مشکل کمبود نقدینگی مواجه کرد. در قرن بیستم، زمانی که دلار آمریکا از قیمت طلا جدا شد، استفاده گسترده از آن آغاز شد.

اواخر جنگ جهانی دوم، نمایندگانی از چند کشور جهان، طی توافق‌نامه‌ای تصمیم گرفتند به‌جای طلا، دلار ذخیره کنند و آمریکا به میزان دلارهای صادرشده، در خزانه خود طلا نگه دارد. اکتبر ۱۹۷۲ ریچارد نیکسون، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، دریافت طلا در ازای دلار را لغو کرد. او به صورت غیررسمی، پایان عصر استاندارد طلا را اعلام کرد. ارزشمندی تمام ارزهای فیات، به عرضه و تقاضا و اعتماد مردم به حکومت بستگی دارد.

با ظهور ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین، بحث هایی در مورد این‌که آیا چنین دارایی‌های دیجیتالی می‌توانند در نهایت جایگزین پول فیات به عنوان رسانه ترجیحی مبادله شوند یا حداقل یک جایگزین ارائه کنند، وجود دارد.

آشنایی با تاریخچه ارز فیات

پول فیات در قرن دهم از چین سرچشمه گرفت؛ زمانی که سلسله‌های یوان، تانگ، سونگ و مینگ در آن سرزمین حاکم بودند. در دوره حاکمیت سلسله تانگ (907-618)، تقاضای زیادی برای پول فلزی (سکه) وجود داشت که بیش از عرضه فلزات گرانبها بود. بنابراین مردم با کاربرد پول کاغذی (اسکناس) آشنا شدند و به‌راحتی تکه‌های کاغذ اعتباری را به رسمیت می شناختند. در واقع، کمبود سکه مردم را مجبور کرد پول را از سکه به اسکناس تبدیل کنند.

در طول سلسله سونگ (1276-960)، تجارت پررونقی در منطقه سیچوان وجود داشت که منجر به کمبود سکه مسی شد. بازرگانان شروع به انتشار اسکناس‌های اختصاصی کردند و این اولین ارز قانونی محسوب می‌شد. پول کاغذی همچنین تنها ارز قانونی در سلسله یوان (1367-1276) بود. در دوران حکومت سلسله مینگ (1644-1368)، صدور اسکناس به وزارت دارایی واگذار شد.

غرب در قرن 18 شروع به استفاده از پول کاغذی کرد. مستعمرات آمریکا و فرانسه، شروع به صدور اسناد اعتباری کردند که برای پرداخت استفاده می‌شد. در این زمان، صدور بیش از حد اوراق بهادار، تورمی جنجالی ایجاد کرد.

در برخی مناطق از جمله نیوانگلند و کارولینای آمریکا، با کاهش ارزش اسکناس‌ها، قیمت کالاها به‌صورت سرسام‌آوری افزایش یافت. در طول جنگ، کشورها برای حفظ ارزش فلزات گرانبها مانند طلا و نقره، به ارزهای فیات روی می‌آورند. به‌عنوان‌مثال، دولت فدرال ایالات متحده در طول جنگ داخلی آمریکا، نوعی ارز فیات به نام Greenbacks منتشر کرد. در این جنگ، دولت تبدیل پول کاغذی خود به طلا یا نقره را متوقف کرد.

روش کار ارز فیات چیست ؟

پول فیات ارزش ذاتی ندارد. به‌عنوان مثال، طلا به‌طور ذاتی باارزش و کمیاب است؛ اما ارزهای فیات به‌خودی‌خود فقط یک‌تکه کاغذ بی‌ارزش هستند. این ارزها به دستور دولت و قانون، به ارز رایج کشور تبدیل می‌شوند. احتمالاً عبارت «با حمایت کامل از ایمان و اعتبار دولت ایالات متحده» را در مورد دلار شنیده‌اید. این اصل بنیادین پول فیات است. از سوی دیگر، ارزهای دارای پشتوانه کالا، ارزش خود را از قیمت پایه طلا، نقره یا سایر موادی که با آن‌ها مرتبط هستند، به‌دست می‌آورند.

پول کاغذی به‌عنوان یک وسیله برای ذخیره‌سازی قدرت خرید و جایگزینی برای سیستم تبادل عمل می‌کند. این به مردم اجازه می‌دهد تا محصولات و خدمات را همان‌طور که نیاز دارند، بدون نیاز به مبادله کالا به کالا خریداری کنند. همان‌طور که در مورد تجارت مبادله‌ای وجود داشت.

با توجه به قابلیت ذخیره‌سازی قدرت خرید، افراد می‌توانند با خیالی آسوده برنامه‌ریزی کنند و فعالیت‌های اقتصادی‌شان را به انجام برسانند. به‌عنوان مثال، یک کسب‌و‌کار که با مونتاژ تلفن همراه سر‌و‌کار دارد، می‌تواند تجهیزات جدید بخرد، کارکنان موردنظر را استخدام کند و شعب خود را در مناطق دیگر گسترش دهد.

ارزش پول فیات بستگی به نحوه عملکرد اقتصاد یک کشور، نحوه اداره کشور و تأثیر این عوامل بر نرخ بهره دارد. کشوری که بی‌ثباتی اقتصادی را تجربه می‌کند، به احتمال زیاد دارای یک ارز ضعیف و قیمت‌های متورم کالاها خواهد بود، که خرید محصولات مورد نیاز را برای مردم دشوار می‌کند.

یک ارز فیات زمانی به‌خوبی کار می‌کند که عموم مردم به توانایی آن برای حفظ قدرت خرید، اعتماد کافی داشته باشند.

دلیل اهمیت ارزهای فیات چیست ؟

استفاده از پول-کالا در طول تاریخ رایج بوده است. سکه‌های ساخته شده از فلزات گرانبها مانند نقره و طلا برای هزاران سال به‌عنوان استاندارد شناخته می‌شدند. در قرن 18 و 19، ارزهای کاغذی شروع‌به‌کار کردند؛ اگرچه بسیاری از آنها به‌عنوان نوعی سفته برای پرداخت مقدار مشخصی از طلا و نقره به‌کار می‌رفت.

کشورهایی مانند بریتانیا و ایالات متحده، استاندارد طلا را پذیرفتند. یک سیستم پولی که یک واحد پول استاندارد را به ارزش مقدار معینی طلا گره می‌زند. زمانی که رکود بزرگ و دو جنگ جهانی به شدت اقتصاد جهانی را تحت تأثیر قرار داد، رهبران جهان یک سیستم پولی بین‌المللی ایجاد کردند که دلار آمریکا را به‌عنوان یک ارز جهانی و مرجع مورد استفاده قرار می‌داد.

موجودی‌های بین المللی به دلار تسویه و با نرخ تبادل ثابت به طلا تبدیل می‌شد. استاندارد طلا تا سال 1971 برقرار بود؛ زمانی که ریچارد نیکسون، رئیس‌جمهور آمریکا، در مواجهه با تورم فزاینده و بیکاری بالا، به آن پایان داد. زیرا مقدار دلارهای خارجی از مقدار طلای موجود در ذخایر ایالات متحده فراتر رفت.

بزرگ‌ترین دلیل این‌که کشورها استفاده از استاندارد طلا را متوقف کردند، این است که توان‌مندی دولت‌ها را برای واکنش به رویدادهای اقتصادی محدود می کند. با پذیرش استاندارد طلا، عرضه پول به عرضه طلای موجود گره می‌خورد؛ در‌حالی‌که تقاضای پول در کشورها بر اساس رشد جمعیت و اقتصاد آن‌ها تغییر می کند.

اگر ایالات متحده و سایر کشورها همچنان روی استاندارد طلا باقی مانده بودند، عرضه پول جهان به طلای موجود محدود می شد؛ در‌حالی‌که مقدار طلا روی کره زمین در طی میلیاردها سال افزایش چندانی نداشته است. اما بدیهی است جمعیت انسانی، بازده اقتصادی آن و تقاضا برای پول با سیب تندی افزایش یافته است.

مزایا و معایب ارز دیجیتال فیات چیست ؟

ثبات نسبی پول فیات و توانایی بانک‌های مرکزی برای کنترل عرضه و مدیریت اقتصاد، یکی از بزرگ‌ترین مزیت‌های آن است. با این حال، این تلاش‌ها همیشه موفقیت‌آمیز نیستند. برخی از منتقدان استدلال می‌کنند که در صورت چاپ بیش از حد پول توسط سیاست‌گذاران، ارزهای فیات به جای ایجاد مانع در برابر شوک‌های اقتصادی، گاهی اوقات حتی می‌توانند آن‌ها را تشدید کنند.

مزایا استفاده از انواع ارز فیات

– به ناشران کنترل بیشتری بر عرضه پول می‌دهد و به آن‌ها در مدیریت اقتصاد کمک می‌کند.

– برخلاف ارزهای دارای پشتوانه، نسبتاً پایدار است ارزش خود را حفظ می‌کند. با استفاده از آن، قیمت کالاها معمولاً در کوتاه‌مدت نوسان ندارد.

– به طور گسترده در جهان پذیرفته شده است و می‌تواند به‌عنوان ابزار قانونی در معاملات مختلف استفاده شود.

معایب ارز فیات کدام است ؟

– چاپ بیش‌از‌حد پول، می‌تواند باعث افزایش تورم شود.

– عرضه بالقوه نامحدود، می‌تواند ارزش آن را از بین ببرد و حباب ایجاد کند.

– با توجه به وابستگی کامل آن به دولت، اگر صادرکننده با مشکل مواجه شود، ارزش ارز فیات نیز به میزان قابل‌توجهی کاهش می‌یابد.

چند نمونه از فیات و موردهای ناموفق آن

یکی از بزرگ‌ترین شکست‌های پول فیات، اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی در کشور زیمبابوه در جنوب آفریقا روی داد. زمانی که این کشور درگیر مشکلات اقتصادی جدی بود، بانک مرکزی زیمبابوه بی‌محابا شروع به چاپ پول‌ کرد. نتیجه، قابل پیش بینی بود. این انتشار گسترده و سریع پول، منجر به تورم شدید شد. نرخ این تورم این کشور در سال ۲۰۰۸ به ۲۳۰ تا ۵۰۰ میلیارد درصد رسید! قیمت‌ها به قدری بالا رفت که مردم برای خرید کالاهای اساسی و روزمره، مجبور به حمل مداوم مقدار زیادی پول‌ در کیف‌های ارز فیات در برابر استاندارد طلا متعدد بودند.

ونزوئلا، جدیدترین نمونه چنین بحران پولی است. این کشور دچار رکود اقتصادی شدیدی شد که تورم سنگینی بر اقتصاد آن تحمیل کرد. اکنون بولیوار، واحد پول ونزوئلا، به‌عنوان کم‌ارزش‌ترین ارز دنیا شناخته می‌شود. گرچه این کشور تلاش کرد با معرفی رمزارز «پترو» بخشی از مشکلات پول فیات خود را حل کند؛ اما این اقدام نیز تاکنون، نتیجه قابل‌توجهی نداشته است.

بررسی تفاوت فیات و ارز دیجیتال

ظهور ارزهای دیجیتال، تردید‌های جدی را در مورد آینده ارزهای فیات و این‌که آیا در نهایت جای خود را به سکه‌های رمزارز خواهند داد یا نه، برانگیخته است. ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین، پول واقعی نیستند. زیرا از سوی هیچ مرجع قانونی صادر، کنترل یا پشتیبانی نمی‌شوند. در بیشتر موارد هم، مجموع عرضه آن‌ها با سقف معینی برنامه‌ریزی می‌شود.

ارزهای دیجیتال و پول فیات، شباهت‌های زیادی به هم دارند. هر دو نوع دارایی (رمزارزها و ارز فیات) ارزش ذاتی ندارند. برای مثال مانند طلا یا نقره نیستند که به‌خاطر کمیابی، سختی استخراج و موارد دیگر، به‌تنهایی ارزش بالایی داشته باشند. ارزش پول فیات و رمزارزها را، استقبال مردم در کشورهای مختلف تعیین می‌کند. همچنین این هر دو گونه دارایی‌ها، قابل تقسیم هستند. یعنی همان‌طور که می‌توان هر دلار را به ۱۰۰ سنت تقسیم کرد، یک بیت کوین را هم می‌توان به ۱۰۰۰ میلی بیت کوین تقسیم کرد.

همانند پول‌های فیات، ارزهای دیجیتال را نیز می‌توانیم جابه‌جا کنیم. یعنی از کسی رمزارز بگیریم یا برای او ارسال کنیم. امروز می‌شود ارزهای دیجیتال را، خیلی جاها به‌عنوان روش پرداخت استفاده کرد. هرچند هنوز فراگیری آن‌ها، قابل قیاس با پول‌های فیات نیست.

اما تفاوت این دو نوع دارایی‌ چیست؟ صاحب‌نظران بدبین معتقدند که بعید است ارزهای رمزپایه جایگزین پول فیات به عنوان رسانه غالب مبادله شود. اما محبوبیت کریپتو در حال افزایش است. به‌عنوان مثال، پارسال السالوادور به نخستین کشوری تبدیل شد که بیت کوین را به‌صورت قانونی برای معامله‌های رسمی پذیرفت. سامانه پی پال هم به بعضی از کاربران خود اجازه می‌دهد تا در خریدهایشان از بیت کوین برای پرداخت استفاده کنند. مؤسسه اعتباری ویزا نیز با پلتفرم های کریپتو در تبادلات کارتی شریک شده است.

سخن پایانی

امیدواریم که در این مقاله توانسته باشیم به طور کامل به این سوال پاسخ دهیم که رمز ارز فیات چیست و استفاده از آن چه مزایایی را برای شما به همراه دارد. اما اگر در این خصوص به مشکلی برخوردید، سوالات خود را با ما در قسمت کامنت به اشتراک بگذارید تا در سریع‌ترین زمان ممکن به آنها پاسخ دهیم. علاوه بر آن ما در پیج اینستاگرامی خود، پیرامون جدیدترین و تازه‌ترین اخبار حوزه‌ی تکنولوژی و فناوری صحبت خواهیم کرد. ما را در اینستاگرام دنبال کنید.

استاندارد طلا چه بود؟

مقالات گسترده ای در مورد استاندارد طلا در دایره المعارف اقتصاد و آزادی آن را به عنوان "تعهد توسط کشورهای شرکت کننده برای اصلاح قیمت های ارز داخلی خود را از لحاظ مقدار مشخص طلا. پول ملی و دیگر انواع پول (سپرده های بانکی و یادداشت ها) به صورت آزادانه به قیمت طلا تبدیل شد. "

یک کشور تحت استاندارد طلا قیمت طلا را تعیین می کند، 100 دلار برای اونس می گوید و طلا را با آن قیمت خرید و فروش می کند.

این به طور موثر ارزش برای ارز تعیین می کند؛ در مثال خیالی ما 1 دلار ارزش 1/100 اونس طلا دارد. دیگر فلزات گرانبها برای تعیین یک استاندارد پولی استفاده می شود؛ استانداردهای نقره در دهه 1800 معمول بود. ترکیبی از استاندارد طلا و نقره به عنوان فلز دوامدار شناخته شده است.

تاریخچه بسیار طلای استاندارد

اگر بخواهید در مورد تاریخچه پول به طور دقیق یاد بگیرید، یک سایت بسیار عالی به نام "تاریخچه مقایسهای پول" وجود دارد که مکان و تاریخ های مهم در تاریخ پول را مشخص می کند. در طول 1800 ساله ایالات متحده سیستم مالی دوتایی داشت؛ با این حال، اساسا بر روی یک استاندارد طلایی معامله شد. استاندارد طلای واقعی در سال 1900 با تصویب قانون استاندارد طلا به دست آمد. استاندارد طلا به طور موثری در سال 1933 به پایان رسید، هنگامی که رئیس جمهور فرانکلین روزولت مالکیت طلای خصوصی را غیر قانونی کرد (به غیر از جواهرات).

سیستم برتون وودز، که در سال 1946 تأسیس شد، یک سیستم نرخ ارز ثابت را ایجاد کرد که به دولت اجازه داد تا طلا خود را به خزانه ایالات متحده در قیمت 35 دلار در هر اونس برساند. "سیستم برتون وودز در تاریخ 15 اوت 1971، زمانی که رئیس جمهور ریچارد نیکسون تجارت طلا را با قیمت ثابت 35 دلار در هر اونس انجام داد، پایان یافت.

در آن زمان برای اولین بار در تاریخ، ارتباطات رسمی بین ارزهای اصلی جهان و کالاهای واقعی قطع شد. »از آن زمان استاندارد استاندارد طلا در هیچ اقتصاد عمده ای مورد استفاده قرار نگرفته است.

چه سیستم پولی از امروز استفاده می کنیم؟

تقریبا در هر کشوری، از جمله ایالات متحده، در سیستم پولی قرار دارد که واژه نامه آن را "پولی که بطور ذاتی بی فایده است تعریف می کند و فقط به عنوان مبادله ای استفاده می شود". ارزش پول توسط عرضه و تقاضا برای پول و عرضه و تقاضا برای سایر کالاها و خدمات در اقتصاد تعیین می شود. قیمت ها برای این کالاها و خدمات، از جمله طلا و نقره، بر اساس نیروهای بازار مجاز می باشد.

مزایا و هزینه های استاندارد طلا

مزیت اصلی استاندارد طلا این است که سطح نسبتا پایین تورم را تضمین می کند. در مقالاتی مانند " چه چیزی تقاضا برای پول است؟ " ما دیده ایم که تورم ناشی از ترکیب چهار عامل است:

1. عرضه پول بالا می رود.
2. عرضه کالا کاهش می یابد.
3. تقاضا برای پول پایین می آید
4. تقاضا برای کالاها افزایش می یابد.

تا زمانی که عرضه طلا به سرعت تغییر نکند، پس عرضه پول نسبتا پایدار باقی خواهد ماند. استاندارد طلا مانع از چاپ پول بیش از حد کشور می شود.

اگر عرضه پول بیش از حد سریع می شود، مردم پول نقد (که کمی کمتر شده است) برای طلا مبادله می کنند (که اینطور نیست). اگر این طول می کشد بیش از حد طولانی، و سپس خزانه داری از طلا خارج می شود. استاندارد طلا، صندوق فدرال را از سیاست هایی که به طور قابل توجهی رشد عرضه پول را تغییر می دهند محدود می کند که در نتیجه نرخ تورم یک کشور را محدود می کند. استاندارد طلا نیز چهره بازار ارز را تغییر می دهد. اگر کانادا بر روی استاندارد طلا قرار دارد و قیمت طلا را به قیمت 100 دلار در هر اونس تعیین کرده است، مکزیک نیز بر روی استاندارد طلایی قرار دارد و قیمت طلا در آن 5000 پزو در اونس است و سپس 1 دلار کانادا باید 50 پزو باشد. استفاده وسیع از استانداردهای طلایی، سیستم ارزشی ثابت را نشان می دهد. اگر تمام کشورها بر روی استاندارد طلا قرار داشته باشند، تنها یک ارز واقعی، طلا وجود دارد که همه آنها ارزش خود را به دست می آورند.

ثبات استاندارد طلا در بازار ارز اغلب به عنوان یکی از مزایای سیستم ذکر شده است.

ثبات ناشی از استاندارد طلا نیز بزرگترین دشواری در داشتن یک است. نرخ ارز مجاز نیست به شرایط در حال تغییر در کشور پاسخ دهد. استاندارد طلا به شدت سیاست های ثبات را که بانک مرکزی می تواند استفاده کند، محدود می کند. به دلیل این عوامل، کشورهای دارای استانداردهای طلا تمایل دارند شوکهای شدید اقتصادی داشته باشند. اقتصاددان مایکل دی بوردو توضیح می دهد:

"از آنجا که اقتصادهایی که تحت استاندارد طلا قرار داشتند، به دلیل شوک های واقعی و پولی آسیب پذیر بودند، قیمت ها در کوتاه مدت بسیار ناپایدار بودند. اندازه گیری بی ثباتی قیمت کوتاه مدت ضریب تغییرات است که نسبت انحراف استاندارد درصد سالانه تغییرات در سطح قیمت به میانگین تغییرات سالانه سالانه.که ضریب تغییرات بالاتر، بی ثباتی کوتاه مدت است. برای ایالات متحده بین سال های 1879 و 1913، ضریب 17.0 بود که بسیار زیاد است. بین سال های 1946 و 1990 این فقط 0.8 بود.

علاوه بر این، به دلیل اینکه استاندارد طلا به دولت اختیار کمی برای استفاده از سیاست پولی می دهد، اقتصادهای استاندارد طلا کمتر قادر به جلوگیری یا تضعیف شوکهای پولی یا واقعی هستند. بنابراین، خروجی واقعی تحت استاندارد طلای متغیر است. ضریب تغییرات برای تولید واقعی بین سالهای 1879 و 1913 برابر با 3.5 بود و بین سالهای 1946 تا 1990 تنها 1.5 بود. به طور تصادفی، از آنجایی که دولت نمیتوانست اختیار در مورد سیاست پولی داشته باشد، بیکاری در طول استاندارد طلا بالاتر بود.

این میزان در ایالات متحده بین سالهای 1879 و 1913 در ایالات متحده 6/8 درصد و در مقایسه با 5/6 درصد بین سالهای 1946 تا 1990 است. "

بنابراین به نظر می رسد که سود اصلی استاندارد طلا اینست که می تواند مانع تورم دراز مدت در یک کشور شود. با این حال، به عنوان براد DeLong اشاره، "اگر شما اعتماد به یک بانک مرکزی برای پایین نگه داشتن تورم، چرا شما باید به آن اعتماد کنید که برای نسل های استاندارد طلا باقی بماند؟" به نظر نمی رسد که استاندارد طلا در هر زمانی در آینده قابل پیش بینی باشد.